Oλοι οι γιατροί του κόσμου όταν αποφοιτήσουν δεν δίνουν τον Όρκο του Ιπποκράτη, αν και σε ορισμένες χώρες χρησιμοποιείται σαν εθιμοτυπικό κατάλοιπο. Για όσους νομίζουν ότι στην Ελληνική Ιατρική Σχολή Αθηνών, σήμερα, οι μέλλοντες ιατροί ξεκινούν την καριέρα τους δίνοντας τον αληθινό όρκο του Ιπποκράτη, θ’απογοητευθούν……
Ο Πόλεμος Εναντίον του Όρκου του Ιπποκράτη.
Ο Ορκος του Ιπποκράτη γράφτηκε από τον αρχαίο Ελληνα ιατρό τον 4ο αιώνα π.κ.ε. και συγκαταλέγεται στα Άπαντα του Ιπποκράτη. Αποτελεί ορόσημο στην ανάληψη καθηκόντων ενός γιατρού, ορίζοντας τον γενικότερο σκοπό του, που μπορεί να συνοψιστεί στο «μην προκαλείς βλάβη».
Εδώ και πολλά χρόνια είναι γεγονός ότι ο όρκος του Ιπποκράτη έχει καταργηθεί από τις τελετές ορκωμοσίας σε Ιατρικές σχολές του εξωτερικού. Διότι θεωρήθηκε παρωχημένος, καθώς ο όρκος γίνεται σε Ελληνες Θεούς όπως ο Απόλλωνας κι ο Ασκληπιός, απαγορεύει στον γιατρό να κάνει εγχειρήσεις, εκτρώσεις κι ευθανασία ή να συμμετέχει σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Ετσι όλοι οι γιατροί του κόσμου όταν αποφοιτήσουν δεν δίνουν τον Ορκο του Ιπποκράτη, αν και σε ορισμένες χώρες χρησιμοποιείται σαν εθιμοτυπικό κατάλοιπο. Για όσους νομίζουν ότι στην Ελληνική Ιατρική Σχολή Αθηνών, σήμερα, οι μέλλοντες ιατροί ξεκινούν την καριέρα τους δίνοντας τον αληθινό όρκο του Ιπποκράτη θ’ απογοητευθούν. Ο όρκος που δίνουν οι πτυχιούχοι της Ιατρικής Σχολής Αθηνών του Εθνικού Καποδιστριακού Παν/μίου είναι το εξής θρησκευτικό κατασκεύασμα:
«Του πτυχίου της Ιατρικής αξιωθείς, όρκον ομνύω προ του Πρυτάνεως και του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής και πίστιν καθομολογώ τήνδε: Από του ιερού περιβόλου του σεπτού τούτου τεμένους των Μουσών εξερχόμενος κατ’ επιστήμην βιώσομαι, ασκών ταύτην δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία. Ούτω χρήσιμον εμαυτόν καταστήσω προς άπαντας τους δεσμένους της εμής αρωγής, και εν πάση ανθρώπων κοινωνίας αεί προν ειρήνην και χρηστότητα ηθών συντελέσω, βαίνων εν ευθεία του βίου οδώ, προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων και τον βίον ανυψών εις τύπον αρετής υπό την σκέπην της σοφίας. Ταύτην την επαγγελίαν επιτελούντι είη μοι, συν τη ευλογία των εμών καθηγητών και πεφιλημένων δασκάλων, ο θεόν εν τω βίω βοηθός«
Αυτό το πετσοκομμένο πράμα αντικατέστησε τον Όρκο του Ιπποκράτη και φυσικά δεν φέρει ίχνος δεοντολογίας και ηθικής στην άσκηση της ιατρικής, όπως αυτή προσδιορίστηκε από τον Ελληνα Ιπποκράτη. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά και γιατί φυσικά είναι αδιανόητο για την γνωστή μιαρή φυλή, στην σημερινή εποχή της δήθεν «προόδου κι εξέλιξης» να ορκίζεται κάποιος σε όλους τους Ελληνες Ολύμπιους Θεούς και συγκεκριμένα στον Θεό Απόλλωνα, τον Ασκληπιό, την Υγεία και την Πανάκεια, όχι δα, μπορεί όμως να ορκίζεται «πίστιν καθομολογώ» στον Εβραίο Μαμωνά.
Έτσι για την ιστορία να προσθέσω ότι το Ασκληπιείο στην Κω -εκεί που σήμερα για τουριστικούς λόγους διαβάζουν τον αυθεντικό Λόγο του Ιπποκράτη- κατέκαψε και κατέστρεψε ο βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον 4ο αι. κ.ε. …ναι, αυτόν που η χριστιανική εκκλησία αποκαλεί σήμερα «Μέγα» (LOL) γιατί θέλει μέγα κόπο να σε βαφτίσουν έτσι, αν δεν έχεις μία-δυο γενοκτονίες των Ελλήνων στο βιογραφικό σου.
Ενώ οι ανθρωπιστές και φιλόσοφοι που τους χαλούσαν την σούπα του Γιαχβέ-Σαβαώθ-Χρηστού, βαφτίστηκαν «παραβάτες». Διάβασε «Ιουλιανός ο Μέγας: Κατά Χριστιανών» τους πολλούς λόγους που έχουν, ειδικά οι Έλληνες, να τιμούν και να προσφωνούν με το σωστό του όνομα τον ΜέγαΙουλιανό. Τώρα πώς γίνεται σήμερα όλοι αυτοί οι ζηλωτές της του Γιαχβέ-Χρηστού (κι ουχί Χριστού, αγράμματοι) να είναι και υπέρμαχοι της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Ιστορίας και Πολιτισμού είναι το λιγότερο άξιο απορίας, όταν δεν είναι γελοίο.
Η επίθεση που δέχεται ο Ορκος του Ιπποκράτη είναι από την μιαρή φυλή της «Mystery Babylon», αν και υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρκετοί γιατροί που πασχίζουν να διατηρήσουν και να προστατεύσουν την αξία που έχει ο Ορκος για τον Ανθρωπο και την Ιατρική. Διάβασε πρώτα δυνατά τον αυθεντικό όρκο του Ιπποκράτη στο πρωτότυπο κι αμέσως μετά την απόδοσή του στην νέα ελληνική γλώσσα:
«Ορκίζομαι στον Θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στον Θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος την μαρτυρία όλων των Θεών ότι θα εκτελέσω κατά την δύναμη και την κρίση μου τον όρκο αυτόν και την συμφωνία αυτή. Να θεωρώ τον διδάσκαλό μου της ιατρικής τέχνης ίσο με τους γονείς μου και την κοινωνό του βίου μου. Και όταν χρειάζεται χρήματα να μοιράζομαι μαζί του τα δικά μου. Να θεωρώ την οικογένειά του αδέλφια μου και να τους διδάσκω αυτήν την τέχνη αν θέλουν να την μάθουν χωρίς δίδακτρα ή άλλη συμφωνία. Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο.
Θα χρησιμοποιώ την θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά την δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη. Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση. Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και την ζωή και την τέχνη μου. Δεν θα χρησιμοποιώ νυστέρι ούτε σε αυτούς που πάσχουν από λιθίαση, αλλά θα παραχωρώ την εργασία αυτή στους ειδικούς της τέχνης.
Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά, και ιδίως από γενετήσιες πράξεις με άνδρες και γυναίκες, ελεύθερους και δούλους. Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά την διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά. Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για την ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα.»
Ακόμα και σε ιατρικές σχολές που ακολουθούν σήμερα το αυθεντικό κείμενο αποδίδονται μόνο αποσπάσματα απ’ αυτόν, καθώς τα σημεία που απαγορεύουν την ευθανασία, την έκτρωση και τις εγχειρήσεις παραλείπονται (sic). Ο Oρκος έχει υποστεί αλλαγές πολλές φορές και από πάρα πολλές χώρες με σημαντικότερη ίσως εκείνη της Διακήρυξη της Γενεύης του 1948 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Παρόλο που δεν υπάρχει καμία νομική διάταξη που να αφορά την ανάγνωση κάποιου ειδικού όρκου στην αποφοίτηση των σπουδαστών των Ιατρικών σχολών, το 98% των Αμερικανών φοιτητών δίνουν κάποιον όρκο, ενώ μόλις το 50% ισχύει για τους Βρετανούς φοιτητές της Ιατρικής.
Βυζαντινό χειρόγραφο του 12ου αιώνα του Ιπποκρατικού Ορκου, επιχειρεί την σύνδεση με χριστιανικές ιδεοληψίες.
Βυζαντινό χειρόγραφο του 12ου αιώνα του Ιπποκρατικού Ορκου, επιχειρεί την σύνδεση με χριστιανικές ιδεοληψίες.
Μαϊμονίδης… «αρχή παιδεύσεως ή τών ονομάτων επίσκεψις»
Είναι μάλιστα ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι σε κάποια Ιατρικά Παν/μια ήδη ο Oρκος του Ιπποκράτη έχει αντικατασταθεί με τον όρκο του Μαϊμονίδη, ενός Εβραίου γιατρού που έζησε τον 12ο αι. κ.ε. Γεννημένος στην πόλη Κόρδοβα (στην σημερινή Ισπανία) ο Mosheh ben Maimon ήταν ραββίνος, γιατρός με πεδίο δράσης την Αίγυπτο και το Μαρόκο, και από τις πηγές παρουσιάζεται κάτι σαν «δεύτερος Μωυσής.» (sic)
Ο όρκος του Μαϊμωνίδη που είναι μεταφρασμένος στα Ελληνικά παρακάτω δεν πρέπει να συγχέεται με το κείμενο «Η καθημερινή προσευχή ενός γιατρού» που γράφτηκε αργότερα από έναν Γερμανό γιατρό, τον Marcus Herz, μαθητή του Ε. Κάντ και γιατρό του Moses Mendelssohn. Για πρώτη φορά αυτό το κείμενο τυπώθηκε το 1793. Διάβασε τον θρησκευτικό όρκο του Μαϊμωνίδη, αυτόν που σήμερα έχει αντικαταστήσει τον Oρκο του Ιπποκράτη σε πολλές χώρες και σκέψου… Μαϊμονίδης: «αρχή παιδεύσεως ή τών ονομάτων επίσκεψις»
«Η αιώνια πρόνοια με έχει διορίσει να έχω την επίβλεψη πάνω στην ζωή και την υγεία των πλασμάτων Σου. Είθε η αγάπη μου για την τέχνη μου να με ενεργοποιεί ανά πάσα στιγμή. Είθε ούτε πλεονεξία ούτε μιζέρια, ούτε δίψα για δόξα ή για μια μεγάλη φήμη να διακατέχουν το νου μου. Γιατί οι εχθροί της αλήθειας και της φιλανθρωπίας θα μπορούσαν εύκολα να με παραπλανήσουν και να με κάνουν να ξεχάσω τον ευγενή μου στόχο να κάνω καλό στα παιδιά Σου. Μακάρι να μην βλέπω τίποτα άλλο στον ασθενή, παρά ένα συνάδελφο πλάσμα που πονάει.
Δώσε μου την δύναμη, τον χρόνο και την ευκαιρία να διορθώσω πάντα σε ό,τι έχω αποκτήσει και πάντα να διευρύνω την γνώση μου. Γιατί η γνώση είναι τεράστια και το πνεύμα του ανθρώπου μπορεί να επεκταθεί επ’ αόριστον και να πλουτίσει καθημερινά ανταποκρινόμενο στις νέες απαιτήσεις. Σήμερα μπορεί να ανακαλύψει τα λάθη του χθες και αύριο μπορεί να λάβει ένα νέο φως στο τι σκέφτεται ο ίδιος σήμερα. Θεέ μου, Εσύ με έχεις διορίσει να επίσταμαι της ζωής και του θανάτου των πλασμάτων Σου. Εδώ, είμαι έτοιμος για την αποστολή μου και τώρα ανταποκριθεί στο κάλεσμά μου.»
Έλληνες ιατροί εκφράζουν τους φόβους τους ότι υπάρχει περίπτωση και στην Ελλάδα να αντικατασταθεί ο όρκος του Ιπποκράτη με το παραπάνω, που δεν χρειάζεται και πολύ προσπάθεια για να αντιληφθεί κάποιος πως ούτε εκφράζει, ούτε προβάλει την άσκηση της ιατρικής δίνοντας προτεραιότητα στην πρέπουσα ηθική και δεοντολογία. Είναι αφηρημένο, απολύτως απρόσωπο κι ανήθικο, που ανοίγει τον δρόμο στον άνθρωπο να μετατραπεί σε πειραματόζωο των πολυεθνικών εταιρειών που ελέγχουν την βιομηχανία της υγείας, όπως γνωρίζουμε πως έχει ήδη συμβεί.
Η σύγχρονη τροποποίηση του Ορκου του Ιπποκράτη το 1964 από τον Ιταλό Louis Lasagna, Κοσμήτορα της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Tufts. Πρόσεξε, «συνθήκη» κι όχι *Ορκος.
«Υπόσχομαι να εκπληρώνω, κατά την δύναμη και την κρίση μου, αυτή την συνθήκη: Θα σέβομαι τα επίπονα κατακτημένα επιστημονικά οφέλη εκείνων των ιατρών στα ίχνη των οποίων πατώ, και ευχαρίστως θα μοιράζομαι αυτή την γνώση όπως την γνωρίζω με εκείνους που θα ακολουθήσουν. Θα εφαρμόζω, για το όφελος των ασθενών, όλα τα μέτρα που απαιτούνται, αποφεύγοντας την διπλή παγίδα της υπερθεραπείας και του θεραπευτικού νιχιλισμού. Θα θυμάμαι πως υπάρχει τέχνη στην ιατρική όπως και επιστήμη, και πως η ζεστασιά, η συμπόνια, και η κατανόηση ενδεχομένως να υπερτερούν στο μαχαίρι του χειρούργου ή το φάρμακο του χημικού. Δεν θα ντραπώ να πω «δεν γνωρίζω», ούτε θα αποτύχω να καλέσω τους συναδέλφους μου όταν οι ικανότητες κάποιου άλλου είναι απαραίτητες για την ανάρρωση ενός ασθενή.
Θα σεβαστώ τη μυστικότητα των ασθενών μου, καθώς τα προβλήματά τους δεν μου αποκαλύπτονται ώστε να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό. Κυρίως πρέπει να φέρομαι με ιδιαίτερη φροντίδα σε θέματα ζωής και θανάτου. Πάνω απ’ όλα, δεν πρέπει να παριστάνω τον Θεό αμέριμνα. Θα θυμάμαι πως δεν περιποιούμαι έναν πίνακα ενδείξεων πυρετού, έναν καρκινικό όγκο, αλλά ένα άρρωστο ανθρώπινο ων, του οποίου η ασθένεια μπορεί να επηρεάζει την οικογένεια του ατόμου και την οικονομική του σταθερότητα. Οι ευθύνες μου περιλαμβάνουν τέτοια σχετικά προβλήματα, αν πρόκειται να φροντίζω επαρκώς τους ασθενείς. Θα αποτρέψω την αρρώστια όποτε μπορώ αλλά πάντοτε θα ψάχνω το μονοπάτι για την θεραπεία όλων των ασθενειών.
Θα θυμάμαι πως παραμένω ένα μέλος της κοινωνίας, με ιδιαίτερες υποχρεώσεις προς όλους τους συνανθρώπους μου, τόσο εκείνους που είναι σώοι στο πνεύμα και στο σώμα όσο και τους ασθενείς. Αν δεν παραβώ τον όρκο αυτό, είθε να απολαύσω τη ζωή και την τέχνη, είθε να είμαι σεβαστός όσο ζω και να με θυμούνται με στοργή στο επέκεινα. Είθε να φέρομαι πάντοτε ώστε να διατηρήσω τις καλύτερες παραδόσεις του καλέσματός μου και να βιώσω μακροχρονίως την ευχαρίστηση της θεραπείας εκείνων που αναζητούν την βοήθειά μου.»
Δυστυχώς για άλλη μία φορά, το πρότυπο του γιατρού σαν ανιδιοτελής κι ενάρετος λειτουργός του Λόγου του Ιπποκράτη είναι κατεξοχήν καταβαραθρωμένο κάτω από την εικόνα του διάσημου γιατρού που φιγουράρει στις εκπομπές της τηλεόρασης, κρατώντας στο ένα χέρι το νυστέρι και στο άλλο οδηγώντας πολυτελή αυτοκίνητα και ιστιοπλοϊκά σκάφη. Γιατί να κολλήσουμε λοιπόν στην αλλαγή του Ορκου; Αναλογιζόμενοι την νέα τάση που παρατηρείται παντού σήμερα να μην «θιχτούν» τα πιστεύω και οι ιδέες μειονοτήτων που εισέβαλαν στην γειτονιά μας και ευρύτερα σε ολόκληρες χώρες, ο όρκος του Μαϊμονίδη (στην θέση του θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο κείμενο ανάλογα ουδέτερο, γελοίο κι απρόσωπο) καταργεί οτιδήποτε έχει να κάνει με τις αληθινές ρίζες της Ελληνικής Ιατρικής και της ιστορίας της που ανάγονται στον Ασκληπιό, στον *Αλκμαίωνα και στον Ιπποκράτη και είναι παρακαταθήκη για τον Ελεύθερο Ανθρωπο. Οι κατά συνθήκη άνθρωποι από την άλλη, μπορούν να συναγελάζονται με τους κατά συνθήκη γιατρούς.
Άλλωστε, η έκφραση «Από του ιερού περιβόλου του σεπτού τούτου τεμένους των Μουσών εξερχόμενος» που αναφέρεται σήμερα στον κουτσουρεμένο Ορκο του Ιπποκράτη της Ιατρικής Σχολής Αθηνών γίνεται κόκκινο πανί γι’ αυτούς που προωθούν προπαγανδιστικά τους πιστούς άλλου μαντριού και τους οποίους οφείλεις να σέβεσαι.
Με εμάς εδώ … άλλη ιστορία, μην ξαναλέμε ότι υπάρχει θεόπνοο σχέδιο και γνωρίζουμε από πούθε πηγάζει. Νοσούν αγιάτρευτα οι μιαροί γονυπέτες της «Mystery Babylon» από το «σύνδρομο της εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους, δηλαδή προπαγανδίζουν τα μιμίδια με ολοφώτεινους αγγέλους που έρχονται να ανεβάσουν την ανθρωπότητα στην 5η διάσταση κι απόκοντα οι ημίθεοι, Ανδρομέδιοι, Πλειάδειοι, ΜΕΛ, ΚΟΥΝΕΛ … Μωυσής, Κθούλου, Αζώρ …κι όλο το κακό συναπάντημα. Ποιά ανθρωπότητα να σώσουν και γιατί να την σώσουν ορέ;
Μια άσωτη ανθρωπότητα δεν σώζεται με τίποτε.
@Ιων Μάγγος / miastala.com / 2010 -2019
*συνθήκη: 1. (λόγ. έκφρ.) κατά συνθήκην, συμβατικά, με ρητή ή σιωπηρή αμοιβαία παραδοχή: Tα κατά ~ ψεύδη. Kατά συνθήκην άνθρωπος, μειωτικά για κπ. που θεωρούμε ότι στερείται τις ανώτερες ψυχικές ιδιότητες του ανθρώπου, που είναι κτηνώδης.
*όρκος: 1. επίκληση του ονόματος κάποιου θεού, ενός προσώπου, συνήθως ιερού, ή μιας ηθικής αξίας, την οποία κάνει κάποιος για να ενισχύσει την εγκυρότητα μιας μαρτυρίας ή υπόσχεσής του ή γενικά για να αποδείξει την ειλικρίνειά του: Δίνω / κάνω / παίρνω όρκο, ορκίζομαι. Παίρνω όρκο πως αυτός είναι ο κλέφτης. ~ σε δικαστήριο. Ψεύτικος ~. || για υπόσχεση: Bεβαιώνω / υπόσχομαι κτ. με όρκο. ~ πίστεως / φιλίας / αγάπης. Kρατώ / τηρώ τον όρκο μου. ANT πατώ / παραβαίνω τον όρκο μου. (έκφρ.) δεν παίρνω όρκο, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για κτ. 2. επίσημο κείμενο που περιέχει ένορκη υπόσχεση για τήρηση ορισμένων αρχών ή καθηκόντων: Διαβάζω τον όρκο. Ο ~ των Φιλικών. Ο ~ του Iπποκράτη, που αναφέρει τις αρχές της ιατρικής δεοντολογίας στην αρχαία Ελλάδα και τον οποίο οφείλουν να δίνουν οι απόφοιτοι της ιατρικής.
Ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης (5ος π.κ.ε αιώνας), κατάγονταν από τον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας ήταν ένας από τους πιο επιφανείς φυσικούς φιλοσόφους και ιατρός της αρχαιότητας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πειρίθους. Υπήρξε μαθητής του Πυθαγόρα κι ενδέχεται να είχε γεννηθεί το 510 π.κ.ε. Εγραψε κυρίως για ιατρικά θέματα και υπήρξε ένας σημαντικότατος φιλόσοφος της επιστήμης, καθώς είχε μελετήσει αστρολογία και μετεωρολογία.
0 Σχόλια